Een dak boven ons hoofd!

Hallo allemaal! Onder een stralend zonnetje hebben we het plezier vandaag om jullie nog eens te updaten van onze avonturen hier. De voorbije week heeft het weer véél geregend... België, stuur eens meer zon! En te bedenken dat er tijden waren dat men vroeg om zon op te sturen naar België... waar gaat dat naartoe! Maar we mogen er niet over klagen, want dit hoort nu eenmaal bij het leven in de tropen: regenseizoen betekent veel regen! Ook hier is de vreugde dus groot als er een dag aanbreekt zoals vandaag met een schitterend zonneke.
Plus het feit dat het dak van het bovenverdiep er zo goed als bijna opligt (op een paar stukjes na):
We kunnen niet genoeg herhalen hoe tevreden we zijn met onze werkploeg. Eersteklas die mannen, dat kan niemand ontkennen! En tegelijkertijd hebben we er drie vrienden (en hun familie) voor het leven bijgekregen, want de band die er onstaan is, nu drie maanden ver, zal moeilijk te breken zijn.
In de ruimte die je ziet tussen de spleten van die horizontale metalen baren, zijn ze de muren en de vloer aan het leggen (beton). Dit wordt een soort opslagruimte tussen het derde en het eerste verdiep.

Het Pancho Project zit er bijna op. Zaterdag is de laatste dag en brengen we hen terug naar huis. Er zijn zeker stresserende en geladen momenten geweest gedurende hun drieweekse verblijf bij ons, te meer omdat het slechte weer de moed soms richting schoenen deed zakken, maar over het algemeen is alles goed verlopen binnen het tijdschema en zijn we echt superblij met het resultaat dat stilaan zichtbaar wordt. Ook al zijn ze binnen een paar daagjes weg, met deze twee kerels gaan we zeker contact blijven houden.

Hieronder alle stappen van het proces op een rijtje (elke foto geeft een stap weer): van ijzers buigen in allerlei bochten en vormen (met Pancho en Chino in beeld), naar binnenbanden wikkelen rondom de ijzers, naar opvullen met beton, tot de binnenbanden erafhalen en het geheel pleisteren (als dat het juiste woord is?).

Eenmaal het huis af is, wordt deze prachtige structuur geschilderd en met bloemen en planten afgewerkt. Nog even wachten dus en dan zal het eindresultaat te zien zijn. Voor ons alvast meer dan geslaagd, ook al is er niet veel van een ´trap´ te merken. Initieel zou het een trap worden, inderdaad, maar een kunstenaar zou geen kunstenaar zijn als hij zich aan het plan zou houden ;). Trouwens, de trap komt er nog hoor, alleen later en geïntegreerd in dit werk (er is een ruimte voorzien hiervoor en de trap kunnen we zelf maken).

En dan nu stilaan beginnen denken aan mijn vertrek naar België! Volgende week is het al zover!!! Het zal vreemd zijn om midden in ons project terug naar de ´Oude Wereld´ (letterlijk en figuurlijk!) te vliegen, nadat we in deze ´Nieuwe Wereld´zijn gestapt. Soms lijkt het heel onwezenlijk wat ons allemaal overkomen is de voorbije zes maanden.
Ons aller Pepito zal hier het gewicht op zijn schouders alleen moeten dragen voor een paar weken, maar hij gaat toch ook een kleine welverdiende vakantie nemen. Jammer dat hij niet stiekem in de koffer mee kan...

Tot de volgende keer, we zien wel waar, hoe en wanneer!