Het is weer wat geweest de voorbije twee weken. Nadat ons Italiaans bezoek vertrokken was, begon Pepe zijn koffer te pakken. Gelukkig is het niet zo dramatisch als het klinkt: er stond hem een 17-daagse rondreis met 36 toeristen uit België te wachten. Ik vergezelde hem tot in San Jose. Op de heenweg wou hij de Italiaanse dame bezoeken die een paar nachten geleden bij ons was geweest. Ik zag niet echt in waarom want zo interessant leek ze me nu ook niet. Maar wat bleek? Die dame was/is de eigenares van het meest chique hotel in de badstad Jacó, waar je onder de $200 per nacht geen kamer vindt. Ze was blij ons terug te zien (wij ook) en toen ze vernam dat we nog geen logement
op het oog hadden, regelde ze onmiddelijk een kamer voor ons. Bingo! Niet veel later genoten we ten volle van een luxekamer met zicht op zee en een mooi zwembad. En terwijl Pepe zich waagde aan enkele uurtjes surfen, zocht ik naar de kleurrijke papegaaien op het strand. Geweldig hotel, geweldige dame ;). Ze wil echt dat Casa Botania een geslaagde toekomst tegemoet gaat. Alle middeltjes helpen en vandaar heeft ze aangeboden om ons te helpen met adverteren etc. Pura vida!
http://www.clubdelmarcostarica.com
De dag ervoor vond nog zo een bijzondere ontmoeting plaats. Onderweg stopten we om kennis te maken met een Belg, waarvan ik een artikel in een tijdschrift gelezen had. Joepie, nog een Belg in Costa Rica, die moeten we leren kennen! Hij heeft vorig jaar een hotel gebouwd die onze Bed&Breakfast-standaard grandioos overstijgt. Weeral zo een pareltje om achterover te vallen en dit helemaal verdoken in het oerwoud. De eigenaar was er jammer genoeg niet, maar toch hebben we kennis gemaakt via telefoon en ook met de architect, nog een Vlaming. Unieke vooruitstrevende en ecologische ideëen heeft deze man. Hopelijk is er een samenwerking mogelijk in de nabije toekomst. Hier enkele smaakmakers van dit prachtige complex, maar als je er meer over wil weten, ga dan naar volgende site:
http://www.lasnubescr.org 
En ja, meer van die interessante sterren op ons pad de laatste tijd. Eenmaal ik afscheid genomen had van dappere Pepe (want gidsen voor een groep van 36 is niet niks!), vertrok ik terug naar San Vito waar ee
n koppel romantisch kwam dineren in Casa Botania. Grappig verhaal, want die twee hadden elkaar leren kennen op vakantie als jonge en onbezonnen surferdudes in Costa Rica, en nu 17 jaar later, hebben ze elkaar teruggevonden via Facebook. Love is in the air! Ik probeerde me dan ook zoveel mogelijk op de achtergrond te houden, maar kwam toch te weten dat de man een professioneel fotograaf was. Hij ging in op mijn lachend voorstel om foto´s voor onze website te maken. Geen grap, de volgende ochtend stond hij hier wel deglijk. Zo heeft hij een hele reeks foto´s getrokken die binnenkort op onze nieuwe website te zien zullen zijn.
En zo is de wereld gevuld met sterren als je het mij vraagt, al moeten we enkel wat moeite doen om ze te zien soms. We hebben trouwens op 5 april "verjaardag" gevierd met onze drie bouwvakkersterren: 1 jaar bouw, 1 jaar dat we samenwerken met de mannen! Als je terugblikt op de blog van 1 jaar geleden, dan hebben we toch al een hele weg afgelegd samen. Hoelang nog, dat is moeilijk te voorspellen wegens het regenseizoen dat langzaam maar zeker zijn intrede doet. Misschien nog tot einde mei? Niet dat we ze weg willen, maar het is toch langzaam tijd dat de bouwfase afgerond wordt. De bouw van de tweede bungalow gaat alleszins op volle toeren door (foto´s volgen van zodra Pepe - lees fototoestel - terug is) en dan zouden er nog ditjes en datjes moeten
gebeuren, zoals de oprit onder andere. Graag ook een zwembadje als het nog even kan, maar ja, dat zal pas gebeuren als de portemonnee terug wat gevuld wordt. Nu Pepe er niet is, proberen Loba en ik het fort hier recht te houden. Voor Loba is dat precies geen probleem, want ze steelt met gemak de harten van onze gasten. Maar ik ben stiekem toch blij telkens de zon ondergaat, want dat is weer een dagje minder voordat mijn maatje terug naar huis komt.
Het is weer wat geweest de voorbije twee weken. Nadat ons Italiaans bezoek vertrokken was, begon Pepe zijn koffer te pakken. Gelukkig is het niet zo dramatisch als het klinkt: er stond hem een 17-daagse rondreis met 36 toeristen uit België te wachten. Ik vergezelde hem tot in San Jose. Op de heenweg wou hij de Italiaanse dame bezoeken die een paar nachten geleden bij ons was geweest. Ik zag niet echt in waarom want zo interessant leek ze me nu ook niet. Maar wat bleek? Die dame was/is de eigenares van het meest chique hotel in de badstad Jacó, waar je onder de $200 per nacht geen kamer vindt. Ze was blij ons terug te zien (wij ook) en toen ze vernam dat we nog geen logement 
op het oog hadden, regelde ze onmiddelijk een kamer voor ons. Bingo! Niet veel later genoten we ten volle van een luxekamer met zicht op zee en een mooi zwembad. En terwijl Pepe zich waagde aan enkele uurtjes surfen, zocht ik naar de kleurrijke papegaaien op het strand. Geweldig hotel, geweldige dame ;). Ze wil echt dat Casa Botania een geslaagde toekomst tegemoet gaat. Alle middeltjes helpen en vandaar heeft ze aangeboden om ons te helpen met adverteren etc. Pura vida! http://www.clubdelmarcostarica.com
De dag ervoor vond nog zo een bijzondere ontmoeting plaats. Onderweg stopten we om kennis te maken met een Belg, waarvan ik een artikel in een tijdschrift gelezen had. Joepie, nog een Belg in Costa Rica, die moeten we leren kennen! Hij heeft vorig jaar een hotel gebouwd die onze Bed&Breakfast-standaard grandioos overstijgt. Weeral zo een pareltje om achterover te vallen en dit helemaal verdoken in het oerwoud. De eigenaar was er jammer genoeg niet, maar toch hebben we kennis gemaakt via telefoon en ook met de architect, nog een Vlaming. Unieke vooruitstrevende en ecologische ideëen heeft deze man. Hopelijk is er een samenwerking mogelijk in de nabije toekomst. Hier enkele smaakmakers van dit prachtige complex, maar als je er meer over wil weten, ga dan naar volgende site: http://www.lasnubescr.org 
En ja, meer van die interessante sterren op ons pad de laatste tijd. Eenmaal ik afscheid genomen had van dappere Pepe (want gidsen voor een groep van 36 is niet niks!), vertrok ik terug naar San Vito waar ee
n koppel romantisch kwam dineren in Casa Botania. Grappig verhaal, want die twee hadden elkaar leren kennen op vakantie als jonge en onbezonnen surferdudes in Costa Rica, en nu 17 jaar later, hebben ze elkaar teruggevonden via Facebook. Love is in the air! Ik probeerde me dan ook zoveel mogelijk op de achtergrond te houden, maar kwam toch te weten dat de man een professioneel fotograaf was. Hij ging in op mijn lachend voorstel om foto´s voor onze website te maken. Geen grap, de volgende ochtend stond hij hier wel deglijk. Zo heeft hij een hele reeks foto´s getrokken die binnenkort op onze nieuwe website te zien zullen zijn. 
En zo is de wereld gevuld met sterren als je het mij vraagt, al moeten we enkel wat moeite doen om ze te zien soms. We hebben trouwens op 5 april "verjaardag" gevierd met onze drie bouwvakkersterren: 1 jaar bouw, 1 jaar dat we samenwerken met de mannen! Als je terugblikt op de blog van 1 jaar geleden, dan hebben we toch al een hele weg afgelegd samen. Hoelang nog, dat is moeilijk te voorspellen wegens het regenseizoen dat langzaam maar zeker zijn intrede doet. Misschien nog tot einde mei? Niet dat we ze weg willen, maar het is toch langzaam tijd dat de bouwfase afgerond wordt. De bouw van de tweede bungalow gaat alleszins op volle toeren door (foto´s volgen van zodra Pepe - lees fototoestel - terug is) en dan zouden er nog ditjes en datjes moeten 
gebeuren, zoals de oprit onder andere. Graag ook een zwembadje als het nog even kan, maar ja, dat zal pas gebeuren als de portemonnee terug wat gevuld wordt. Nu Pepe er niet is, proberen Loba en ik het fort hier recht te houden. Voor Loba is dat precies geen probleem, want ze steelt met gemak de harten van onze gasten. Maar ik ben stiekem toch blij telkens de zon ondergaat, want dat is weer een dagje minder voordat mijn maatje terug naar huis komt.
