Hallo zon!

Niet te geloven... we hebben een blog! Hallooooooooooooooooooo!

Een dikke maand na aankomst in Costa Rica, werd het wel tijd om onze blog-belofte waar te maken zodat jullie ons avontuur zo een beetje kunnen meevolgen.

Want een avontuur is het wel al geweest tot nu toe! De voorbije weken in een notedop...

Het was een heel fijn gevoel om terug voet op aarde te zetten in dit pura vida land, om de heerlijke zon te begroeten die in België zo gemist wordt en om Pepe´s familie terug te zien. Het was een emotioneel weerzien voor zijn zus en zijn papa, als een verloren zoon die eindelijk terug was. De eerste week zijn we er volle bak ingevlogen. Naar banken gegaan, residentiepapieren geregeld (dat duurt ongeveer een maand), verschillende zittingen met de architect gehad, etc etc.
Na die eerste week viel alles een beetje stil. Doordat de architect bleef uitstellen met de finale plannen en door problemen met onze geldtransactie (slechte reclame voor Citibank), zaten we compleet vast voor een paar weken. Gelukkig konden we bij Pepe zijn zus blijven logeren en hebben we onze tijd opgevuld met veel koken (we hebben ze hier al Belgische manieren aangeleerd en koninginehapje met frietjes à la België klaargemaakt) en gaan bijna dagelijks gaan zwemmen in het openluchtzwembad midden in de stad van Heredia.

Ons geduld werd degelijk op de proef gesteld. Wat ben je nog zonder geld in deze wereld als je iets wil opstarten? No money no honey. Geen leuk gevoel, hoe onmaterialistisch we ook plegen te zijn! En als twee kleine jung stonden we natuurlijk te popelen om aan de slag te gaan.

En dan was het zover! Money kwam, en honey ook: we kochten een toffe occasie 4x4 Patroljeep en diezelfde dag nog hebben we de koffer geladen en zijn we vertrokken.

Instappen maar! Hop naar San Vito, het beloofde land, in het zuiderse gebergte van Costa Rica op 1000m hoogte, niet ver van de Panamese grens.