Loba, de wolvin

Het is niet dat we niet wíllen schrijven over het kersverse bestaan van Casa Botania... Wanneer wouden we ook alweer iets posten op de blog? Die avond bijvoorbeeld op 7 maart dat we zo trots waren om tien gasten over de vloer te krijgen voor een driegangen dinner. En toen we met ons hele team er een geslaagde avond van gemaakt hebben, al houdt lekker koken en gasten verwennen ook in dat er achteraf een monsterafwas volgt die niet zo geliefd is ;). Maar ons fantastisch Casa Botania team is niet meer zo talrijk sinds mijn ouders en Christine terug naar België vertrokken zijn en ze ons full house overlieten aan enkel Pepe en mij. De klusjes klaren met z´n tweetjes werd nu de uitdaging... Niet makkelijk, zo hebben we reeds ondervonden. Dat ze maar snel terugkomen! Twas toch een zeer bijzondere tijd samen en woorden zullen ons steeds tekort schieten om onze dankbaarheid te uiten. De bewondering voor mijn ouders is nog groter dan ze al was. Als er iemand bergen kan verzetten, dan zijn zij het wel. Een energieniveau waar iedereen jaloers op mag zijn (en mijn vader ons maar wijsmaken dat het woordje "werken" niet in zijn woordenboek staat).

Een leuk moment om te schrijven was ook bv toen we ons een open haardje aangeschaft hebben. Het geeft een zeer gezellige toets aan ons terras en we hebben ´s avonds al uren doorgebracht met knetterend haardvuur. Of die fijne dag dat we van mijn ouders een gigantische oven gekregen hebben, waar we nu lekker brood in bakken, alsook cake, lasagna... Delicioso! Die dag dat Pepe en ik drie jaar getrouwd waren was nog zo een dag dat we zéker gingen schrijven, maar weer de tijd niet gevonden hebben. Dat was nochtans een zeer bijzondere dag. We hebben aan elkaar een uniek cadeau gegeven: Loba.

Dit is Loba links en Loba meets macho Jijo rechts (love is in the air):

Loba is ongeveer een jaar oud en hoorde toe aan een Tica familie in een klein dorpje. Ze lag al maandenlang aan de ketting zonder ooit los te mogen lopen (ze heeft dan ook superlange nagels) en werd zo goed als verwaarloosd door de familie. Het waren hun buren, die ook onze vrienden zijn, die voorstelden om Loba weg te schenken aan een beter thuis. Wij hebben de eer om dit "beter thuis" te mogen zijn en op 23 maart zijn we haar gaan ophalen. Eerste bestemming: dierenarts! Algemeen nazicht, vlooien- en tekenbehandeling, spuitjes tegen allerlei ziektes in de bil en tot slot naast een eetbak en een leiband ook lekkere hondensnoepjes gekocht. Ook ne goeie hondenshampoo doet wonderen. Ze heeft de ideale leeftijd om haar op te leiden. Ze is zo lief en gehoorzaam, het lijkt soms of ze hier altijd bij ons gewoond heeft. We kunnen haar al los laten lopen zonder dat ze de straat op rent en beantwoordt onmiddelijk ons fluitsignaal. Onze gasten hun hart heeft zo ook al helemaal veroverd. Joepie, we hebben een hond! Welkom in Casa Botania, lieve Loba!

We hebben dus gasten in huis. Nu verhuren we niet enkel de gastenkamer, maar ook onze eigen slaapkamer in afwachting tot de eerste bungalow klaar is. Die slaap- en badkamer lenen zich perfect hiervoor:

De eerste bungalow MOET klaar zijn komende woensdag. Dan is er namelijk nog een reservatie en komen we op een totaal van drie verhuurde kamers... Stap voor stap, zo gaat dat hier, en maar goed ook, want we moeten het allemaal nog kunnen verteren. Maar dat gaat wel lukken. Maandag komen de meubels eraan. Ondertussen zijn de deuren en ramen geplaatst en dus moeten we nu enkel nog de afwerking zien rond te krijgen. Om kosten en tijd te besparen gaan we tegen één muur sierdoeken hangen ipv een binnenmuur te zetten. Benieuwd hoe dat uitdraait, maar dat zullen we dus voor woensdag weten. Ook het padje dat naar de bungalow leidt, is gegoten (Giovanni is hier in de beginfase bezig van het pad). Deze helling (alsook de bungalow) respecteert de voorwaarden die Ministerie van Gezondheidszorg oplegt voor gehandicapten en moet nu nog geschilderd worden (als het ne keer niet regent). Het huisje dat je ziet vóór de bungalow is een tijdelijke opslagplaats van de materialen (waar vroeger ons tentje stond). En voilá, naast dit alles moet er ook nog tijd zijn om een goei pint te drinken natuurlijk. Die traditie wordt onvermoeibaar verdergezet. Ik zorg ´s morgens voor de banana-shakes en koekjes, terwijl Pepe voor de dagelijkse afternoon-pint instaat. Dat gaat hem beter af dan de afwas precies. Eenmaal de bungalow af, zullen we zeker een paar foto´s posten.

Salud, schol, santé, en allé... terug aan de slag dan maar en hopen dat alles klaargeraakt tegen woensdag!

PS: en aan ons bezoek van Casa Botania: bedankt voor de leuke en positieve commentaren!