Precies een week geleden is de bouw van start gegaan. Pepe heeft er al wat grijze haren bij en mijn nagels zijn een stuk korter geworden. Anders gezegd, we hebben heel wat bijgeleerd op deze korte periode, zoals: geduld is een schone deugd als je in een bouwproject zit, hou altijd rekening met onverwachte kosten (dat hadden we eerder moeten beseffen misschien), verdubbel de werktijd om iets gedaan te krijgen, wees niet verlegen om af te pingelen bij verschillende firma´s tot je het onderste uit de kan krijgt (Pepe heeft er al een sport van gemaakt ondertussen).
Och ja, zijn we uiteindelijk niet op de wereld gezet om lessen te leren?
Zo zag het eruit voor we begonnen zijn:
Zo ziet het er nu ongeveer uit:
Wat drie dagen zou duren, heeft een hele week in beslag genomen. Deze graafmachine (mét
passagier) piepte en kraakte langs alle kanten toen hij toekwam, dus hielden we ons hart al vast, gezien er geen alternatief in de buurt was. Eens de machine hersteld (wat een hele dag gekost heeft), was de chauffeur spoorloos verdwenen. Gelukkig hadden we een reserve-chauffeur van dienst... jawel, onze Pe:
Kwam de chauffeur dan toch opdagen, dan was het wachten op de vrachtwagen om de aarde weg te brengen. Zo was er altijd wel iets om die nagels op te vreten (en ik lees toevallig net Leterme´s voor-een-keer-gepaste wijze woorden: iedereen moet zenuwen beheersen!).
De bouwvakkers waren al van dag één paraat, maar gezien het graafwerk zo traag vorderde, hebben ze de hele week eigenlijk meer staan ronddraaien uit verveling. Hieronder het hele (in de zin van ´voltallig´wel te verstaan) hardwerkende mannelijke team in beeld.
Gelukkig was er ter compensatie toch wat activiteit te bespeuren van de vrouwelijke zijde (voor de duidelijkheid: ik ben hieronder gras aan het maaien). 
Die mannen wouden ons dan ook niets aanrekenen deze eerste week. Fair enough, maar we gaven hen toch een (al dan niet verminderd) weekloon. Het zijn goeiekes me dunkt.
Een week later (met zondag rustdag), een graafmachine dat bijna uit elkaar viel en een veertigtal vrachtwagens grond minder in de berg, is de job uiteindelijk geklaard en zijn we vandaag klaar voor fase 2: de funderingen.
Nu zijn de bouwvakkers echt van start gegaan:
Hopelijk vlot het vanaf nu wat beter en blijft het weer ons goedgezind. Het zal hoe dan ook een spannertje worden, want binnen een kleine maand begint het regenseizoen... Keep smiling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten