Vrolijk Pasen

De week van 1 april... En nochtans is het geen grap dat we -halleluja - sinds vorige woensdag electriciteit hebben en de bouw vandaag begonnen is.

Op de berg (die je op de foto ziet) achter de vrachtwagen wordt het huis gebouwd.

Er hangen nog geen lichtjes boven onze tent, maar we hoeven nu tenminste niet meer te gaan bedelen bij buren, winkels, restaurants, kortom wherever, om onze elektronische toestellen op te laden. We kunnen nu ook ons stekje ´s avonds omtoveren tot een kleine cinema. Natuurlijk is het leuker om naar de film te gaan, maar gezien de kortst bijzijnde zaal op een tweetal uur rijden ligt, smakken we beter een paar kussens tegen de houten vloer voor de tent en draaien we op ons laptopke de meest recente films (die aan de Panamese grens overal te verkrijgen zijn... foeifoei).

Semana Santa is voorbij. Het leven komt terug op gang in Costa Rica, finito las vacaciones. Ook voor ons was het een heel rustige week. Stilte voor de storm noemen ze dat zeker?

We hebben veel tijd doorgebracht met buren van alle kanten, die ondertussen al vrienden

geworden zijn. Zaterdag zijn we met een ticofamilie naar een rivier gereden op een dik uur vanhier. De weg ernaartoe was niet bepaald de E40:

´Bajo Los Indios´ is de naam van deze magische plek. Watervalletjes, lekker fris en helder water, toekans boven ons hoofd, frisse pintjes (zelfs ijsblokjes waren voorzien) en veel rijst met bonen. Erg breed hebben die mensen het niet, maar eten komen ze hier nooit tekort. En wat een rijkdom hebben ze uiteindelijk hier in deze prachtige natuur. Wat later kwam de hele familie

toe en zaten we tussen een dertigtal gierende kids, abuelos, nonkels en tantes , nichten en neven van alle maten en gewichten... Echt een typische familie-uitstap voor ticos, die trouwens niet moeten onderdoen voor de Belgische frigobox-toeristen. Bij een tante, die niet ver van de rivier woonde, moesten we na de picknick op de koffie. Dat huis binnenstappen was als een teletijdmachine naar de middeleeuwen: donker huis, aangestampte aarden vloer, kippen doorheen de keuken, honden vechtend om het kleinste korreltje rijst dat op de grond valt, yucasoep al pruttelend in een zwartverbrande ketel op grootmoeders kachel, het hele gezin samenhokkend in één kamertje, iets als een toilet op het koertje buiten (en maar goed ook, want de stank daar was ondraaglijk). Alsof dit een filmscène was en iemand op het punt stond ´cut´ te roepen. Weldra is deze typische manier van leven voorbij, want ze zijn iets verderop een nieuwe woning aan het bouwen voor deze familie. Het leven staat niet stil. Maar de filmscène is in mijn geheugen gegrift.

Op Paaszondag zaten we in een heel ander soort decor. Eindelijk was de dag aangebroken om te gaan brunchen in het splinternieuwe restaurant van die Franse chefkok, die eigenlijk Belg is. Het geheel overtrof al onze verwachtingen: het complex met de fijnste materialen gebouwd en het eten met de beste ingredienten uit de streek klaargemaakt. Ik deed mijn best om sociaal te doen, want alle buitenlanders die we ondertussen leren kennen hebben, waren ook van de partij, maar in feite zat ik in andere sferen en genoot ik ten volle van elke hap. Het was alsof we op een zondagse middag aan tafel schoven bij mijn ouders thuis (en dat betekent heel wat!), genietend van een goei fleske wijn en een Belgische maaltijd, bestaande uit tomaatjes met look in de oven, aardappelgratin, een sappige biefstuk en een heerlijke chocomousse/sabayon als dessert. Het was niet bij mijn ouders thuis ditmaal, maar dit smulfestijn gaf toch een fijn, al dan niet nostalgisch gevoel. Het restaurant heet ´Morphose´ en enkele foto´s zijn te zien op http://morphosecr.com/

Maar dat allemaal terzijde! Vandaag is de grote dag aangebroken en zijn de mannen begonnen met de bouw van ons huis. Plan voor vandaag: aanvoer van grondstoffen en met een graafmachine (of hoe heet dat ding) de grond bewerken.

De traditie van Paashaas en klokken kennen ze hier niet. Wij hebben dus geen paaseitjes geraapt dit jaar, maar kunnen jullie verzekeren dat vanaf vandaag het ei in onze broek groter is dan ooit :)!

Dikke paasknuffel van ons beiden!