Het Pancho Project

Sinds ik een volbloed resident Tica ben, doe ik bijna niets anders meer dan koken en opdienen! Qué vida de una Tica ;). Op zondag help ik voortaan onze Belgisch/Franse chefkok in zijn nieuw restaurant Morphose (zie foto). Zo verdienen we een centje bij en eten we ook heel lekker op z´n Frans (bouillabaisse, coq au vin, crepe suzette,...)! En als ik thuis ben, dan kook ik drie maaltijden per dag voor onze nieuwe werkploeg. Inderdaad, als Pepe en Kathleen iets in hun kopke steken, dan gaan ze er ook voor, of wat had je gedacht? We wouden graag een kunstwerk van Pancho de kunstenaar, en voilá, een paar weken later is het zover... Het Universum heeft zijn werk weer goed gedaan!

Zo is Pancho (zie foto) samen met zijn helper Chino gisteren aan het project begonnen en verblijven ze hier een drietal weken vol pension (gezien gebrek aan slaapruimte bij ons, overnachten ze bij een buur). In de gietende regen kwamen ze toe, maar gelukkig zijn we sindsdien wat gespaard gebleven van drash-buien. Bedoeling is dat ze de inkomtrap en het terras gaan maken ´á la Pancho´... Gaandeweg zul je wel ontdekken wat deze stijl inhoudt. Het lijkt alvast veelbelovend.

Naast het werk en het verzorgen van onze vijf ´kinderen´ (nuestros hijos, zo noemt Pepe onze ploeg), proberen we ook tijd vrij te maken om ons sociaal te engageren. Zo ben ik (weeral!) eten gaan maken in het schooltje van Linda Vista met een zestal vrouwen. Het was schoolfeest en ze verkochten allerlei lekkernijen. Er was ook bingo! Grappige en zéér authentieke ervaring! Maiskorrels genoeg, maar geen prijzen in de wacht gesleept. De eerste prijs was trouwens een cheque van 10.000 colones (zo´n 15 euro). Waw, iedereen werd er wild enthousiast van, echt waar. Door het lint gaan voor 15 euro alsof we over een megabedrag spreken, terwijl je met 15 euro amper iets ziet liggen in je winkelkarretje. Wij doen hier bijna evenveel geld op als in België als we de supermarkt buiten komen. Maar moet je weten dat de mensen hier gemiddeld zo´n 400 euro per maand verdienen... Het leven is duur in Costa Rica; ik vraag me af hoe families hier overleven. Ja, véél rijst en bonen, en met ´véél´ bedoel ik twee tot drie keer per dag!

Ons huis schiet goed op, hoewel één van de bouwvakkers afwezig is de laatste paar dagen. Hij is net papa geworden en heeft dus een goeie reden om thuis te blijven.
Pepe neemt zijn plaats in en is nu lasser van dienst (niet zo goed idee trouwens om te lassen in macho bloot bovenlijf... toch maar een t-shirt aangetrokken daarna):

Zo ziet het er momenteel uit - het plastieke zeil is de plaats waar Pancho en Chino (de kerel rechts in beeld) de trap gaan bouwen:

Ziezo, dat was het alweer voor deze week vanuit de studio van de sterrenvogels.
Vele groetjes van ons allemaal, zijnde de zes Bob de Bouwers en Bobette in de kitchenette ;)!