Feest! Afgelopen woensdag 15 september vierde het hele land de dag van de Onafhankelijkheid van Costa Rica. Hum, dat vraagt misschien om een beetje geschiedenisles...Zoals de meesten wel weten, werd Costa Rica in de zestiende eeuw door de Spanjaarden onderworpen, nadat deze rijke kust door Colombus ontdekt werd (zo beweren de klassieke geschiedenisboeken toch). In 1821 werd het een deel van het onafhankelijke Mexicaanse rijk, waarvan het zich 2 jaar later met andere Centraal-Amerikaanse landen afscheidde om de Verenigde Staten van Centraal-Amerika te vormen. In 1840 viel deze federatie uit elkaar en grosso modo gesteld (want niet iedereen vindt geschiedenis bijster interessant), kent men sindsdien de democratie in dit land. Nadat het leger afgeschaft werd in Costa Rica, nu al 62 jaar geleden, is het land gevrijwaard gebleven van geweld in tegenstelling tot veel van zijn buurlanden.
Het geld werd dus niet niet in militaire doeleinden gepompt maar ging vooral naar onderwijs en gezondheidszorg, en dat is nog steeds het geval. Zo is Costa Rica één van de welvarendste landen van Latijns-Amerika geworden, ook wel bekend als "het Zwitserland van Centraal-Amerika". Ja echt, dit is een veilig land zowel om te wonen als voor toeristen! Toerisme is trouwens de grootste bron van inkomsten hier, ook vooral dankzij het goedgeorganiseerde ecologische beleid en de vele nationale natuurparken.
En zodus, op 15 september komen alle scholieren met hun trommels op straat en tonen de danseresjes hun beste folklorische pasjes om het einde van de kolonisatie te herdenken en te vieren. Deze foto´s zijn in San Vito getrokken. Een mooie dag! Alle winkels waren natuurlijk gesloten, maar gelukkig kunnen we altijd terecht in het supermarktje op 500m van ons thuis (zie foto beneden). Elk dorp is zo een bazaartje rijk en wordt hier een "pulperia" genoemd. Meestal staat er een oud vrouwtje achter de toog (bij ons heet de bomma Doña Olda) en verkoopt er zowat alles wat je je maar kan indenken, zolang je niet in hoeveelheid overdrijft. Met andere woorden, vraag geen 12 eieren, maar twee, of vraag één asperine ipv een heel doos
je. Je kan zelfs één stengeltje van een bos selder kopen!
Niemand werkt dus op de nationale feestdag, behalve natuurlijk (buiten de pulperias)... onze mannen!(alle, zij hebben zaterdag verlof
genomen, toch).
Afgelopen week hebben ze de binnenmuren gezet, die ze nu aan het afwerken zijn. We zien nu al echt de verschillende kamers! So close... en toch nog zoveel werk!Het oude gezegde begint nu toch een beetje de kop op te steken: de laatste loodjes wegen het zwaarst... Misschien nog een maand? Misschien nog een beetje langer of zal het toch eerder klaar zijn om onze intrek te kunnen nemen? Pepe zijn mijmerende blik uit het venster van onze toekomstige slaapkamer spreekt boekdelen en hoopt voor het beste, maar we zien wel. Wat die mannen tot nu toe al gepresteerd hebben... amai chapeau! We mogen ons geduld niet verliezen ;)
Gisteren zijn we nog eens een kijkje gaan nemen in de Botanische Tuin en het zien van deze schitterende luiaard met zijn eeuwige smile plaatste alles al gauw weer in perspectief, zoals de natuur dat altijd opnieuw weer doet. Hang in there...
PS: Ons fototoestel is nog steeds niet hersteld (tja sommige dingen gaan hier ook écht wel traag), dus de foto´s hebben we met onze gsm getrokken.
Hasta la semana próxima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten